ایمپلنت‌های دندانی به دلایلی یک انتخاب مناسب هستند. زیبایی و عملکرد ایمپلنت با دندان‌های طبیعی همخوانی دارد و در عین حال گزینه‌ای ایمن و بدون نیاز به جابجایی روزانه همراه با ماندگاری طولانی مدت محسوب می‌شود.
ایمپلنت‌های دندانی با مراقبت و توجه مناسب می‌توانند طول عمری به میزان چندین دهه داشته باشند. همچنین ایمپلنت به عنوان راه‌حلی دائمی برای دندان‌های از دست رفته، شکسته یا آسیب دیده عمل می‌کند. با همه این اوصاف هنوز اقدامات بی‌شماری وجود دارند که باید جهت اطمینان از سلامت و عملکرد دندان‌های مصنوعی جدید انجام شوند. همانند دندان‌های طبیعی، ایمپلنت نیز نیاز به توجه روزانه و مراقبت مفید دارد تا طول عمر آن افزایش پیدا کند.
طول عمر ایمپلنت
همانطور که قبلاً ذکر شد ایمپلنت‌های دندانی راه‌حلی دائمی برای جایگزینی دندان هستند. بنابراین چنانچه به خوبی از آن‌ها مراقبت کنید، می‌توانند یک عمر دوام داشته باشند. متوسط عمر ایمپلنت حدود 15 تا 25 سال است.
تاجی که در بالای پایه قرار داده می‌شود در معرض خطر فرسودگی است. با گذشت زمان ممکن است نیاز به تعویض تاج باشد اما این امر تا حد زیادی به بهداشت دهان و دندان و سبک زندگی بستگی دارد.
- برخی افراد معتقدند که مسواک زدن و کشیدن نخ دندان در صورت داشتن ایمپلنت دندان ضروری نیست. اما این موضوع درست نیست.
- بهداشت نامناسب دندان، استعمال دخانیات و جویدن مواد سخت ممکن است روی طول عمر ایمپلنت‌های دندانی تأثیر بگذارند.
- برخی اختلالات مانند سرطان استخوان یا پوکی استخوان ممکن است طول عمر ایمپلنت را کاهش دهد. عامل خطر دیگر دیابت کنترل نشده است.
- آرتریت روماتوئید، مشکلات قلبی عروقی، اختلالات مرتبط با خونریزی و بیماری‌های مخاطی ممکن است با ایمپلنت دندان تداخل داشته باشند.
- سرطان سر و گردن ممکن است باعث نقص استخوانی و عدم موفقیت در انجام ایمپلنت شود. اگر سیستم ایمنی بدن ضعیف باشد، ممکن است لثه‌ها و استخوان‌ها به درستی بهبود نیابند.
اگر مبتلا به بیماری خاصی هستید این موضوع را با دندانپزشک خود در میان بگذارید. دندانپزشک ممکن است استفاده از روش‌های دیگر مانند بریج ثابت با پشتیبانیِ دندان، مینی ایمپلنت یا دندان‌های مصنوعی کامل یا جزئی را به شما پیشنهاد کند.
در صورت نیاز به انجام پیوند استخوان طول عمر ایمپلنت دندان چه مقدار خواهد بود؟
کمتر از 10 درصد افرادی که از ایمپلنت دندان استفاده می‌کنند به عمل پیوند استخوان با حداقل تهاجم نیاز دارند تا قدرت و تراکم استخوان فک افزایش یابد. از دست دادن تراکم استخوان فک معمولاً به علت ضربه، عفونت، بیماری یا از دست دادن دندان اتفاق می‌افتد. پیوند استخوان روشی مطلوب برای بازیابی سلامت استخوان فک است تا بتوانید از ماندگاری ایمپلنت دندان لذت ببرید.
برای ایمپلنت دندان چهار نوع مواد پیوند استخوان وجود دارند:
- پیوند اتوژن: پیوند اتوژن محبوب‌ترین روش پیوند استخوان است و شامل برداشتن پیوندهای کوچک استخوان از مفصل ران فرد متقاضی است. استخوان‌های ران غنی از مغز استخوان هستند و می‌توانند سلول‌های استخوانی زیادی را تأمین کنند.
- آلوگرافت: در این روش به جای استفاده از استخوان بدن فرد متقاضی از پیوندهای استخوانی بدن فرد دیگری استفاده می‌شود.
- زنوگرافت: پیوندهای استخوانی زنوگرافت از موجودات دیگر به غیر از انسان و معمولاً گاو است. زنوگرافت با ترکیب استخوان و آناتومی شما کاملاً سازگار است.
- پیوند استخوان آلوپلاست: در این روش به جای استفاده از عناصر طبیعی استخوان از آلوپلاست استفاده می‌شود. آلوپلاست‌ها مواد سنتزی دارای فسفات کلسیم هستند. این مواد به دو صورت قابل جذب و غیر قابل جذب وجود دارند.
نکاتی برای افزایش طول عمر ایمپلنت‌های دندانی
در ادامه نکاتی برای افزایش طول عمر ایمپلنت‌های دندانی و محافظت از آن‌ها ذکر شده‌اند.
مراقب روند بهبودی باشید
اولین نکته از همان ابتدا قابل تأمل است. فرآیند کاشت دندان در طی یک دوره چهار تا شش ماه بسته به نیاز بیمار و مدت زمان لازم برای بهبودی انجام می‌شود تا زمان‌بندی ایمپلنت به طور موثری صورت پذیرد. در طی این مدت تمیز نگه داشتن ناحیه و رعایت دستورالعمل‌های توصیه شده توسط دندانپزشک بسیار مهم است. مراقبت از ناحیه تا حد ممکن می‌تواند روند بهبودی را تسریع کرده و احتمال دستیابی به نتایج مثبت و موفقیت در ایمپلنت را افزایش دهد. مراقبت‌های پس از جراحیِ توصیه شده توسط دندانپزشک و رعایت بهداشت دهان و دندان را در اولویت قرار دهید.
رعایت بهداشت دهان و دندان
ایمپلنت‌های دندانی از بسیاری جهات از جمله حساسیت به برخی عوامل خطر مشابه دندان‌های طبیعی ما هستند. انجام مراقبت‌های مناسب دهان و دندان در خانه تفاوت زیادی در سلامت و طول عمر ایمپلنت‌های شما ایجاد می‌کند. همانند دندان‌های طبیعی استفاده از نخ دندان و مسواک زدن به میزان دو بار در روز باعث می‌شود تاج و ایمپلنت از باکتری‌های ایجاد کننده پلاک که موجب بروز بیماری لثه و آسیب می‌شوند در امان بمانند. علاوه بر مسواک زدن منظم و کشیدن نخ دندان، نکات دیگری نیز توسط دندانپزشک ارائه می‌شوند تا به شما در ارتقاء سلامت ایمپلنت، دندان‌ها و لثه‌های اطراف کمک کنند.
مراجعه منظم به دندانپزشک
علاوه بر رعایت دستورالعمل‌های مربوط به بهداشت دهان و دندان، مراجعات منظم به دندانپزشک ضروری است. معاینه دندانپزشکی و جرم‌گیری حرفه‌ای به طور معمول باید هر شش ماه یکبار انجام شوند. در طی این مدت دندانپزشک این امکان را خواهد داشت که ایمپلنت و مناطق اطراف آن را بررسی کند. حفظ این عادت سالم و پیشگیرانه باعث افزایش طول عمر و دوام پیچ‌ها و تاج‌های تیتانیوم خواهد شد. همچنین مراجعه منظم به دندانپزشک موجب کاهش خطر بیماری لثه که روی طول عمر ایمپلنت تأثیر می‌گذارد، خواهد شد. برای بیمارانی که در معرض خطر بیشتر ابتلا به پریودنتیت هستند مراجعه منظم به دندانپزشک توصیه می‌شود.
پرهیز از مصرف مواد غذایی مضر
نکته چهارم برای حفظ ایمپلنت‌های دندانی پرهیز از برخی غذاها و عادت‌های آسیب‌رسان است. از جویدن مواد غذایی مانند یخ، آب نبات یا مواد سختی که می‌توانند منجر به شکستن یا آسیب زدن به ایمپلنت شوند پرهیز کنید. پرهیز از دخانیات، مصرف کافئین و سایر موادی که موجب ایجاد لک روی دندان می‌شوند نیز به منظور حفظ زیبایی تاج دندان و دندان‌های طبیعی به مدت طولانی ضروری است.
سبک زندگی سالم
افزایش طول عمر ایمپلنت با سبک زندگی سالم گره خورده است. نکته شماره پنج، داشتن انتخاب‌های مثبتی است که سلامت کلی شما را ارتقا می‌دهند و در عین حال خطر آسیب به دندان و لثه را به حداقل می‌رسانند. اگر به طور معمول دندان‌قروچه می‌کنید یا فک‌های خود را به هم فشار می‌دهید، به منظور حفظ ایمپلنت به دنبال درمان باشید. عادت نامناسب دیگری که ایمپلنت و سلامت عمومی شما را به خطر می‌اندازد کشیدن سیگار است. از آنجا که اعضای بدن در تعامل با یکدیگر عمل می‌کنند، سلامت دهان و طول عمر ایمپلنت تحت تأثیر انتخاب‌های سبک زندگی شما قرار می‌گیرند. عادات سالم مرتبط با ارتقاء سلامت عمومی را انتخاب کنید تا سلامت دهان بهبود یابد و طول عمر ایمپلنت‌ها نیز افزایش پیدا کند.
زمان مناسب جهت بررسی ایمپلنت دائمی
دندانپزشک در صورت بروز عوارض یا شکستن باید ایمپلنت دائمی را معاینه کند. اگرچه این امر غیرمعمول است اما دانستن اینکه چه زمانی باید یک چکاپ حرفه‌ای را انجام دهید موجب آسودگی خاطر شما خواهد بود. تنها در صورت لق شدن، ابتلا به عفونت یا آسیب نیاز به تعویض ایمپلنت خواهید داشت. جهت مراقبت بهینه باید هر شش ماه یکبار برای معاینه منظم و اطمینان از سالم بودن و عملکرد طبیعی ایمپلنت به دندانپزشک مراجعه کنید.
عوارض
اگرچه بروز عوارض نادر است و در صورت بروز نیز این عوارض به راحتی برطرف می‌شوند اما احتمال وقوع آن‌ها وجود دارد. حتی با وجود درصد موفقیت بالا عوارض ایمپلنت دندان می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- عفونت در اطراف ناحیه ایمپلنت، لق شدن یا افتادن.
- آسیب به بافت یا عصب که باعث بی‌حسی، درد یا گزگز لثه‌ها، چانه، لب‌ها یا دندان‌های طبیعی می‌شود.
- احساس فشار در ناحیه ایمپلنت. این فشار می‌تواند باعث افتادن یا شکستن ایمپلنت شود.
- در صورت جایگذاری ایمپلنت‌ها در فک بالا احتمال بروز مشکلات سینوسی به دلیل تأثیر ایمپلنت روی حفره‌های سینوسی وجود دارد.
- یکی از عوارض نادر وقوع پری ایمپلنت (التهاب و عفونت اطراف ایمپلنت) است. در این حالت استخوان و لثه اطراف ایمپلنت به دلیل عفونت ناشی از باکتری یا نیروهای جَوِش زیاد ملتهب می‌شود. این شرایط در صورت عدم درمان منجر به از دست دادن ایمپلنت می‌شود.
جهت پیشگیری از بروز عوارض فوق پس از ایمپلنت مراقبت‌های معمول جهت نگهداری آن در خانه را انجام دهید و با دندانپزشک خود نیز در تماس باشید.
دندانپزشک در طی مراحل ایمپلنت بافت‌های سخت و نرم اطراف آن را معاینه می‌کند. همچنین با استفاده از ابزارهای خاص رسوبات سخت و حاوی کلسیم جمع شده در اطراف ایمپلنت را پاک می‌کند. دندانپزشک در صورت لزوم ممکن است جهت جلوگیری از تأثیر منفی نیروهای جَوِش بایت شما را نیز تنظیم کند.
از آنجا که استخوان باید به صورتی محکم اطراف ایمپلنت را فرا گیرد ممکن است کل روند بهبودی چندین ماه طول بکشد. اگر دچار عفونت در ریشه دندان خود هستید یا به عمل پیوند استخوان نیاز دارید این زمان ممکن است طولانی‌تر باشد.
شکستن ایمپلنت
اگرچه ایمپلنت معمولاً از فلز تیتانیوم ساخته می‌شود، اما باز هم احتمال شکستن یا خم شدن آن وجود دارد. با توجه به پیشرفت‌های جدید در زمینه مواد و طرح‌های ایمپلنت وقوع این مشکل مانند قبل نادر است. اگر در معرض نیروهای خارجی زیاد مانند دندان قروچه قرار گیرید یا ضربه‌ای به صورت وارد شود احتمال شکستگی یا ترک خوردن ایمپلنت وجود خواهد داشت.
در بیشتر موارد در صورت شکستن ایمپلنت دندان می‌توانید تا زمان مراجعه سریع به دندانپزشک آن را حفظ کنید.
دندانپزشک می‌تواند بافت لثه و استخوان اطراف ایمپلنت را تقویت کند. به طور کلی ایمپلنت باید برداشته شود تا ناحیه مجدداً بازیابی شود و بهبود یابد. سپس در زمان مناسب و بنا بر تشخیص دندانپزشک می‌توانید اقدام به جایگذاری ایمپلنت جدید کنید. همچنین ممکن است به پیوند استخوان نیاز داشته باشید. این پیوند استخوان که به عنوان پایه‌ای عمل می‌کند میزان موفقیت ایمپلنت را بهبود می‌بخشد.
شکستن مجدد ایمپلنت می‌تواند نشانه‌ای از آلرژی یا تراکم نامناسب استخوان برای انجام این عمل باشد. هرچند احتمال وقوع این مشکل بسیار غیر معمول است.
