انواع کامپوزیت در دندان پزشکی: کاربرد انواع روکش‌های ونیر کامپوزیت

انواع کامپوزیت ونیر دندان در بهبود شکل، اندازه و رنگ دندان‌های بیماران به‌ بهبود ظاهر کلی آن‌ها کمک می‌کند. از آن‌ها به عنوان یک درمان مؤثر برای انواع مختلف کارهای دندان پزشکی مانند تغییر رنگ و تراشه های جزئی و ترک‌های دندانی بیمار استفاده می‌شود.

یکی از تفاوت های اصلی بین روکش‌های کامپوزیتی و پرسلن، مدت زمان آماده سازی آن‌ها است، زیرا کامپوزیت‌ها به سوراخ کاری دندان کمی نیاز دارند. این بدان معنی است که در اکثر موارد، درمان می‌تواند در یک جلسه تکمیل شود.

در حالی که کامپوزیت ونیر معمولاً ارزان تر از روکش های چینی هستند، روکش‌های کامپوزیت ماندگاری کمتری دارند و به مرور زمان مستعد رنگ گرفتن و تغییر رنگ هستند. با مراقبت صحیح از دندان و جلا دادن منظم می‌توان این مشکل را برطرف کرد، اما شما همان تأثیری را که با روکش‌های چینی به دست می‌آورید، نخواهید داشت.

انواع کامپوزیت در دندان پزشکی 

---

انواع ترمیم‌های کامپوزیتی دندان:

تاج‌های دندان کامپوزیتی 

تاج های کامپوزیتی به اندازه تاج های طلا، زیرکونیا یا چینی با دوام نیستند و نیاز به تعویض بیشتر دارند. تاج‌های کامپوزیتی می‌توانند دارای پوسته فلزی باشند اما در شرایطی وجود دارد که امکان ساخت تاج کامپوزیت کامل وجود دارد.

تاج‌های فلزی کامپوزیتی اغلب با روکش جزئی ساخته می شوند که فقط جنبه های تاج قابل رویت را در بر می‌گیرند. هنگامی که خواسته‌های زیبایی شناختی زیاد باشد، می‌توان همه طرف تاج را با کامپوزیت پوشاند. این مورد برای افراد زیر کاربرد دارد:

• بیمارانی که توانایی مالی برای تامین انواع تاج‌های گران قیمت تر را ندارند
• بیماران با حساسیت فلزی شدید که قادر به تحمل چینی کامل نیستند (بسیار نادر)
• موقت یا به عنوان گزینه موقت برای بیماران با میزان پوسیدگی بالا

پل‌های دندانی کامپوزیت فلزی 

همانند تاج‌ها، پل‌های دندانی کامپوزیتی می‌توانند دارای یک پوسته فلزی باشند که روی آن کامپوزیت قرار می‌گیرد، به طور معمول به شکل روکش‌هایی که قسمت‌های قابل مشاهده را می پوشاند. پل‌های کامپوزیتی فلزی ساختار مشابه تاج دارند و معمولاً در مواردی استفاده می شوند که بیماران نتوانند گزینه‌های گران قیمت دیگر را تامین کنند یا امکان دسترسی به آن‌ها را نداشته باشند.

پل‌های کامپوزیتی چسبنده

در هنگام از دست دادن یک دندان منفرد (به طور معمول دندان جلویی) از پل های کامپوزیتی چسبنده استفاده می‌شود. این روش شامل اتصال دندان کامپوزیتی کاذب است که توسط دندانپزشک در مطب یا تکنسین دندان پزشکی به دندانهای مجاور با تکنیک اتصال بکار می رود.

مهمترین مزیت این روش این است که سایش دندان های مجاور وجود ندارد. بنابراین دندان‌های مجاور آسیب نمی‌بینند. این بدان معنی است که بیمار در هر زمان می‌تواند به دندان‌های طبیعی خود برگردد. یک پیوند با رزین بهتر از یک دندان مصنوعی قابل جابجایی به نظر می‌رسد و عملکرد آن بسیار خوب است اما به اندازه پل ثابت نیست و به طور معمول کارایی ندارد و تقریباً به اندازه کاشت دندان باقی نمی‌ماند. این روش در موارد زیر استفاده می‌شود:

• در صورت عدم وجود استخوان کافی که کاشت ایمپلنت امکان پذیر نباشد
• هنگامی که تراش و آسیب دیدن دندان‌های مجاور برای به کار گیری یک پل طبیعی دندان پزشکی توسط بیمار پذیرفته نشود
• وقتی هزینه درمان های جایگزین برای بیمار خیلی زیاد است

طلاکوبی

طلا کوبی یک روش بازگردانی غیرمستقیم از ماده جامد (مثل طلا، چینی یا رزین کامپوزیت) است که در یک حفره در دندان جا داده شده و در محل سیمانی می‌شود. برخلاف طلا و چینی، درزهای کامپوزیتی با تکنیک اتصال به داخل حفره ها وصل می شوند. اگرچه اینلایل‌های کامپوزیتی به دلیل تکنیک اتصال بهتر در محل نگهداری می شوند، اما از لحاظ استحکام، دوام و طول عمر از اینلایل‌های طلا و چینی کمتر است.

ونیر یا روکش

ونیر یا روکش دندانی یک لایه نازک از مواد قرار داده شده بر روی دندان است که برای بهبود زیبایی دندان یا برای محافظت از سطح دندان در برابر آسیب استفاده می‌شود. دو نوع اصلی از مواد برای ساختن روکش استفاده می‌شود: پرسلن کامپوزیت و پرسلن دندانی.

ونیرهای رزین کامپوزیت مصنوعی (مشابه مواد مورد استفاده برای ترمیم حفره ها) همچنین گاهی به عنوان “پیوند کامپوزیت” شناخته می شوند. اگرچه ونیرهای رزین کامپوزیت می‌توانند در آزمایشگاه دندان پزشکی تولید شوند، اما اکثر مراحل آن شامل مهارت دندانپزشک نشسته “صندلی” در یک روش زنده است. ونیرهای رزین کامپوزیت معمولاً “مستقیماً” روی دندان بیمار ساخته می شوند. این بدان معنی است که بیماران از زمان‌های درمانی سریع‌تر بهره مند می شوند (یک روش معمولی می‌تواند در یک ملاقات واحد انجام شود). کاهش مشارکت در آزمایشگاه دندان پزشکی به کاهش هزینه کمک می‌کند. همچنین بسیاری از دندان‌ها را می‌توان در یک جلسه با هزینه کمتر درمان کرد.

دندانپزشک شما قبل از انجام انواع کامپوزیت از جمله کامپوزیت‌های درشت دانه (ماکروفیل) و یا کامپوزیت ریزدانه (میکروفیل) دندان،اطلاعات کافی را در اختیار شما قرار می‌دهد. بر اساس تجربیات متخصصین زیبایی دندان کامپوزیت های ماکروفیل مقاومت بیشتری در برابر فشاری که به دندان وارد می‌شود دارند. اما استفاده از نوع و نحوه انجام کامپوزیت با تایید دندانپزشک می‌باشد.

کاربرد انواع ونیر کامپوزیت دندان

---

روکش‌های کامپوزیت به عنوان گزینه ای مناسب برای روکش‌های سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرند و می‌توانند برای درمان طیف گسترده ای از مشکلات دندانی از جمله موارد زیر استفاده شوند:

ونیرهای کامپوزیت ممکن است برای درمان بسیاری از موارد زیبایی از جمله موارد زیر استفاده شوند:

• رنگ دندان: دندان‌پزشکان از یک سیستم درجه بندی برای نشان دادن رنگ – یا سایه – دندان ها استفاده می‌کنند. چهار دسته وجود دارد که دارای برچسب A ، B ، C و D هستند و طبیعی ترین سایه ها بین محدوده A3 تا B1 قرار دارد (با B1 طبیعی ترین سایه). دندانپزشک توضیح می‌دهد که چگونه ونیرها می‌توانند مسائل مربوط به تغییر رنگ دندان را به طرز چشمگیری بهبود بخشند.
• موارد متداول در تراز یا شکاف بین دندان ها: قرارگیری نادرست و ناهماهنگ دندان‌ها در کنار هم (و شکاف) در جایی اتفاق می‌افتد که مال اکلوژن دندان ها وجود داشته باشد، که می‌تواند به طور طبیعی یا به دنبال آسیب دیدگی رخ دهد. مال اکلوژن به معنای نادرست بودن نسبی بین دندانهای مخالف فوقانی و تحتانی است. دندانپزشک توضیح می‌دهد که چگونه روکش ها می‌توانند به بازگرداندن لبخند در مواردی که مشکلات تراز یا شکاف وجود دارد ، کمک کنند
• بهبود شکل ظاهری دندان: دلایل ناهنجاری یا نادرست بودن دندان ممکن است به عوامل محیطی مربوط شود (مثلاً آسیب دیدگی) یا ممکن است به دلیل مشکلات ژنتیکی مربوط به رشد ژنتیکی باشد (به طور معمول در مناطقی از نیش شامل دندان‌های پرمولر دوم، دندانهای خرد و قسمت فوقانی اثر می‌گذارد). ونیرها می‌توانند تراز طبیعی بسیار بهتری داشته باشند و هرگونه شکاف را ببندند.
• بازگرداندن و بهبود دندان در نتیجه آسیب (به عنوان مثال دندان‌های خرد شده): در مواردی که بیمار یک تراشه جزئی به مینای دندان ارائه دهد، دندانپزشک احتمالاً با استفاده از مقدار کمی از رزین کامپوزیت، بازگرداندن دندان را از طریق “اتصال” انجام می‌دهد. با این وجود، در صورتی که تراشه یا آسیب بیش از اثربخشی یک اصلاح جزئی باشد، دندانپزشک ممکن است روکش را به عنوان روشی برای بازگرداندن شکل و ظاهر طبیعی دندان توصیه کند.
• ترمیم آسیب های ناشی از موارد غیر ضربه ای مثل آسیب های ناشی از به هم خوردن دندان‌ها: به هم خوردن دندان یک وضعیت نسبتاً شایع است که به آن بروکسیسم (bruxism) نیز می‌گویند. عمل به هم خوردن دندان ها با پاسخ به استرس هنگام بیدار شدن یا به عنوان یک عمل ناخودآگاه در هنگام خواب مرتبط است. ونیرهای کامپوزیت می‌توانند ظاهر طبیعی دندان‌های آسیب دیده را ترمیم کنند اما برای جلوگیری از آسیب رساندن به روکش ها باید علت اصلی به هم خوردن دندان را بررسی کرد

تعداد جلسات گذاشتن انواع کامپوزیت دندان 

---

در جائی که بیمار تصمیم به ادامه کار با روکش‌های رزین کامپوزیت گرفته است، دندانپزشک دندان را آماده کرده و روکش را در یک جلسه واحد روی دندان او اعمال می‌کند. رزین کامپوزیت در لایه‌ها، تراش‌ها، تنظیم و صیقل داده شده برای رسیدن به یک توافق نهایی استفاده می‌شود. این بدان معناست که، بر خلاف روکش پرسلن، بیمار تا پایان مراحل قادر به دیدن روکش نیست.

مراقبت از کامپوزیت ونیر دندان 

---

به منظور طولانی شدن طول عمر مورد انتظار روکش ها، بیماران باید در نظر داشته باشند که به یک خمیر دندان غیر ساینده توجه کنند. مسواک زدن و استفاده از نخ دندان دو بار در روز به طور معمول برای به حداقل رساندن خطر ضعف بهداشت دندان، تغییر رنگ و عفونت کمک خواهد کرد. آسیب به روکش ممکن است در نتیجه دندانپزشک باشد که کار تاج را توصیه کند، جایی که دندان به شکلی شکل گرفته و دارای پروتز کامل است.

ونیرهای چینی و روکش‌های رزین کامپوزیت چه مدت دوام خواهند داشت؟

---

بسته به انتخاب و شیوه زندگی، انتظار می رود روکش چینی بین 10 تا 15 سال دوام داشته باشد، در حالی که روکش‌های رزین کامپوزیت با طول عمر حدود 5 تا 7 سال پیش بینی می شوند. در صورت ضعیف نگه داشتن روکش، روش‌های سفید کردن دندان‌ها به عنوان یک روش ترمیمی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و نباید به عنوان یک شبکه ایمنی از آن استفاده کرد.

آیا روند اندازه کردن روکش‌ها باعث ایجاد درد می‌شود؟ 

---

روند اندازه کردن روکش‌ها (چه روکش پرسلن یا روکش‌های رزین کامپوزیت) یک تجربه دردناک تلقی نمی‌شود. اما اگر یک بی حسی موضعی اعمال شود ممکن است ناراحتی جزئی و موقتی از سوزن ایجاد شود. بی حسی ناشی از عمل باید ظرف چند ساعت پس از اتمام عمل از بین برود.