ایمپلنت دندان در دو جلسه : نکات طلایی درباره قبل و بعد کاشت دندان

ایمپلنت دندان یک جزء فلزی پیچ مانند (به طور معمول از جنس تیتانیوم) است که درون استخوان فک پایین (مندیبولار) یا در استخوان فک فوقانی (ماگزیلا) قرار می‌گیرد. ایمپلنت دندان یک ساختار دائمی را ایجاد می‌کند که قادر به پشتیبانی از یک تاج دندانی منفرد یا چندین دندان مصنوعی در قالب کار پل یا یک دندان مصنوعی می‌باشد. بسته به نوع ترمیمی که انجام می‌شود ، ممکن است بیش از یک دندان مصنوعی در ایمپلنت دندانی توسط یک پایه پشتیبانی شود.

ایمپلنت دندان در غالب یک روش جراحی انجام می‌شود که به طور معمول در کمتر از یک ساعت به اتمام می‌رسد. قبل از انجام مرحله دوم جراحی ، متناسب با پروتز انجام شده، یک دوره بهبودی – معمولاً 3 تا 6 ماه – مورد نیاز است. با این حال ، ممکن است به بیمارانی که معیارهای خاصی از جمله سلامت عمومی مناسب ، سلامت دهان کافی و تراکم استخوان کافی را دارند ، ایمپلنت «یک مرحله ای» یا «یک روزه» نیز انجام شود.

ایمپلنت دندان یک روش ایمنی می باشد. روش های جراحی بیشتر برای ایمپلنت دندان تحت بی حسی موضعی انجام می شوند. با این حال ، در شرایطی که بیمار نیاز به کاشت دندان های متعدد داشته باشد ، دندانپزشک ممکن است برای راحتی بیمار از آرامبخش های مرحله IV استفاده نماید. قبل از هرگونه عمل ایمپلنت دندان ، بیمار باید به صورت کامل ارزیابی شود. این ارزیابی احتمالاً شامل عکس برداری با اشعه ایکس و اسکن CBCT (تصویربرداری سه بعدی دیجیتال) است. با استفاده از این نتایج ، دندانپزشک همچنین ابعاد عمودی اککلوزال (OVD) را در نظر خواهد گرفت – این اصطلاح در توصیف فضای موجود بین دندانهای فوقانی و دندانهای تحتانی ، موقعیت دندانهای مجاور ، کیفیت استخوانها و ساختارهای آناتومیکی از جمله موقعیت سینوس (ماگزیلا) و اعصاب به کار می رود.

جهت کسب اطلاعات بیشتر و یا رزرو نوبت در کلینیک دندانپزشکی تهران با شماره تلفن های 02126110052 – 02126110053 تماس حاصل فرمایید

مزایای ایمپلنت دندان چیست؟

بیماران ممکن است از روش‌های مختلفی برای ایمپلنت دندان بهره مند شوند که می‌تواند به مزایای عملی و مزایای روان شناختی تقسیم شود. مزایای عملی کاشت دندان شامل موارد زیر است:

قابلیت استفاده پیشرفته – ایمپلنت‌های دندانی راحتی بی نظیری “تنظیم کن و به کارهایت برس” برای بیمار ارائه می‌دهند. (برخلاف پروتزهای قابل جابجایی که باید هر روز برداشته یا جایگزین شوند)
افزایش سطح سلامت دهان و دندان – در صورت لزوم ، این روش شامل ساختن استخوان اطراف ایمپلنت و بافت نرم اطراف دندان کاشته شده (متوقف کردن و بازگشت هرگونه خرابی در دندان و دهان) است.
افزایش کیفیت گفتار و نحوه صحبت کردن فرد – ایمپلنت های دندانی در استخوان تعبیه شده و هنگام صحبت کردن دارای حرکت (لغزش صدا) نمی‌باشند.
تقویت استحکام (سهولت در جویدن) – ایمپلنت های دندانی در استخوان ثابت می‌شوند و هنگام خوردن غذا دچار لغزش یا جا به جایی نمی‌شوند و به اطراف نمی‌چرخند.

مزایای روانی ایمپلنت دندان شامل:

افزایش اعتماد به نفس – کاشت دندان می‌تواند یک لبخند “هالیوودی” را برای شما به ارمغان بیاورد که منجر به افزایش اعتماد به نفس در طی تعامل‌های شخصی شما می‌شود
ظاهر بصری مناسب – ایمپلنت های دندانی از لحاظ ظاهری همانند دندان‌های طبیعی مراقبت شده به نظر می‌رسند (در نتیجه شما با آرامش خاطر و خیال راحت می‌توانید مطمئن باشید که مردم متوجه نمی‌شوند که دندان‌ها پروتز هستند و از ایمپلنت دندانی استفاده شده است)
راحتی بیشتر (در مقایسه با گزینه‌های دیگر) – ایمپلنت های دندانی لثه‌ها را تحریک نمی‌کنند (به عنوان مثال پروتزهای قابل جابجایی ممکن است باعث ایجاد اصطکاک و تحریک لثه شوند)

در ایمپلنت دندان از چه موادی استفاده می‌شود؟

اگرچه ایمپلنت های دندانی به طور فزاینده ای در قالب های مختلف در دسترس هستند، متداول ترین نوع ایمپلنت دندان از سه بخش تشکیل شده است:

کاشت دندان: بخش پیچ مانند ایمپلنت دندان معمولاً با استفاده از تیتانیوم یا آلیاژ تیتانیوم ساخته می شود زیرا این ماده از نظر پیوند با استخوان دارای شرایط بسیار ایده آلی می باشد.
اباتمنت: اباتمنت کم و بیش در دندان پروتز قرار دارد و ممکن است از انواع مختلفی از قبیل تیتانیوم یا استیل بی رنگ و ضد زنگ ساخته شده باشد.
تاج (دندان مصنوعی یا پل یا پروتز): قسمت تاج همان دندان مصنوعی قابل مشاهده است و ممکن است از انواع مختلفی از جمله ترکیبات سرامیکی و چینی ساخته شود.

در بسیاری از موارد ، اباتمنت و تاج به صورت یکجا یک واحد را تشکیل می دهند که به عنوان ایمپلنت های نگهدارنده پیچی معروف است. این نوع ایمپلنت ها همیشه برای بیماران در اولویت هستند. اما بسته به موقعیت و شرایط ایمپلنت، ایمپلنت های نگه دارنده پیچی ممکن است همیشه در دسترس و قابل استفاده نباشد.

ایمپلنت های دندان تا چه مدت ماندگاری و دوام دارند؟

پاسخ به این سؤال که آیا همه افراد می‌توانند ایمپلنت دندان داشته باشند یا خیر، به این موضوع بستگی دارد که آیا وضعیت بیمار از نظر سلامت عمومی و بهداشت دهانی رضایت بخش است یا خیر. سلامتی و ایمنی بیمار از ملاحظات اصلی است و می‌توان آن‌ها را با دقت مدیریت کرد. شرایط بهداشت دهان و دندان نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. مناسب بودن محل کاشت ، بهداشت عمومی دهان و دندان و تعداد دندان‌هایی که باید تعویض شوند ، در تعیین مناسب بودن استفاده از ایمپلنت دخیل هستند و همه این ملاحظات باید در نظر گرفته شوند.

اولین نکته ای که باید به آن اشاره کرد این است که ایمپلنت های دندانی فقط می‌توانند در استخوانی نصب شوند که رشد آن‌ها متوقف شده یا تقریباً به صفر رسیده است. این بدان معناست که این درمان فقط در بزرگ‌سالان و نوجوانان بالای 18 سال امکان پذیر است. در بسیاری موارد ، ممکن است از بریس نیز به عنوان بخشی از برنامه ریزی درمان برای پر کردن فضای خالی موجود در بین دندان‌ها استفاده شود.
بیماری‌هایی که ممکن است روند بهبودی بدن را تحت تأثیر قرار دهند (مانند هموفیلی) نیز باید مورد توجه قرار گیرد. در مواردی که چنین نگرانی‌هایی وجود دارد ، ممکن است بیمار واجد شرایط انجام عمل ایمپلنت دندان نباشد.
همچنین ، بیمارانی که در سر یا گردن خود از پرتو درمانی استفاده کرده‌اند نیز ممکن است سطح چگالی استخوانی مورد نیاز برای این عمل را نداشته باشند – به این معنی که جراحی روی استخوان این افراد توصیه نمی‌شود. قبل از توصیه و نصب ایمپلنت دندان ، دندان پزشک تمام سوالات مربوط به سابقه پزشکی بیمار را خواهد پرسید.

اولین نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد این است که ایمپلنت‌های دندانی فقط می‌توانند در استخوانی نصب شوند که رشد آن‌ها متوقف شده یا تقریباً به صفر رسیده است. این بدان معناست که این درمان فقط در بزرگ‌سالان و نوجوانان بالای 18 سال امکان پذیر است. در بسیاری موارد ، ممکن است از بریس نیز به عنوان بخشی از برنامه ریزی درمان برای پر کردن فضای خالی موجود در بین دندان‌ها استفاده شود.
بیماری‌هایی که ممکن است روند بهبودی بدن را تحت تأثیر قرار دهند (مانند هموفیلی) نیز باید مورد توجه قرار گیرد. در مواردی که چنین نگرانی‌هایی وجود دارد ، ممکن است بیمار واجد شرایط انجام عمل ایمپلنت دندان نباشد.
همچنین ، بیمارانی که در سر یا گردن خود از پرتو درمانی استفاده کرده‌اند نیز ممکن است سطح چگالی استخوانی مورد نیاز برای این عمل را نداشته باشند – به این معنی که جراحی روی استخوان این افراد توصیه نمی‌شود. قبل از توصیه و نصب ایمپلنت دندان ، دندان پزشک تمام سوالات مربوط به سابقه پزشکی بیمار را خواهد پرسید.

انواع ایمپلنت دندان

انواع مختلفی از ایمپلنت‌های دندانی ایجاد شده‌اند تا نتایج بهینه را به صورت فردی و اختصاصی ارائه دهند. به عنوان مثال ، بیماران چند دندان آن‌ها دچار مشکل شده و دچار پایین آمدن ارتفاع استخوان هستند، ممکن است واجد شرایط ایمپلنت “اندواستیل” نباشند و احتمالاً به یک روش ” پریواستیل تحتانی” نیاز دارند.

ایمپلنت اندواستیل چیست؟ (ایمپلنت درون استخوانی)

ایمپلنت اندواستیل نوعی کاشت دندان است که به استخوان فک فوقانی یا تحتانی به وسیله پیچ متصل می‌شود و متعاقباً در طی دوره بهبودی معمولی 3-6 ماه به استخوان پیوند می‌خورد. این نوع عمل کاشت دندان به منظور قرار دادن ایمپلنت و تأمین مواد استخوانی کافی در اطراف ناحیه کاشت که پیوند ممکن است انجام شود ، به تراکم استخوان کافی نیاز دارد.

ایمپلنت پریواستیل تحتانی چیست؟ (انجام ایمپلنت در سطح استخوان)

در ایمپلنت پریواستیل تحتانی یک قوس فلزی بلند برای پوشاندن طول استخوان فک طرح ریزی می‌شود و به وسیله قالب تهیه می‌شود. قالب محکم به استخوان فک وصل شده است. لثه در جای خود مجدداً دوخته می‌شود و پایه ایمپلنت – پست‌هایی که از کاشت در بالای لثه بیرون زده می‌شود را پنهان می‌کند . تاج‌های منفرد ، پل‌ها یا پروتزهای مصنوعی ممکن است در این پست‌ها قرار گیرند.این نوع روش در مواردی ترجیح داده می‌شود كه بیمار شرایط استخوانی پایینی داشته باشد كه در غیر این صورت باعث كاهش میزان موفقیت در ایمپلنت‌های اندواستیل می‌شود.

چه گزینه هایی برای جایگزینی ایمپلنت دندان وجود دارد؟

در مقایسه با راه حل های جایگزین ، ایمپلنت های دندانی معمولاً به عنوان یک روش درمانی مطلوب و ماندگار تر برای حل مشکل ریزش دندان در نظر گرفته می شوند. این امر به این دلیل است که ایمپلنت های دندانی در جای خود ثابت هستند و حرکت نمی کنند ، همین موضوع باعث می شود تا این روش به یک عمل ارزشمند و ماندگار هم از نظر هزینه و هم از نظر راحتی بیمار تبدیل شود زیرا در این روش دیگر نیازی نیست که شما در هنگام شب و در هنگام خواب دندان های خود را از دهان در بیاورید.

اما ، در صورتی که بیمار تمایلی به انجام اقدامات جراحی و انجام ایمپلنت دندان نباشد، درمان های جایگزین در دسترس هستند.

بریج ها یا پل های پشتیبانی کننده از دندان ثابت

پل ثابت پشتیبانی کننده دندان یکی از رایج ترین گزینه های جایگزین درمان دندان در مقایسه با روش ایمپلنت دندان است. خود این پل معمولاً از حداقل سه دندان مصنوعی پیوندی تشکیل شده است – دندانهای خارجی توخالی ، دندان مرکزی جامد و سفت است.

دندانپزشک دو دندان طبیعی را در دهان قرار می دهد که در دو طرف دندان از دست رفته قرار دارند. دو دندان بیرونی این پل هم اکنون می توانند روی این تکیه گاهها نصب شوند. به طور معمول ، یک پل به عنوان یک راه حل میان مدت دیده می شود ، زیرا برخی از خراب شدگی های بافت اطراف آن و استخوان فک به دلیل مشکلات ناشی از تمیز کردن بریج و خطرات ناشی از دندانهای طبیعی پیش بینی می شود.

پروتز دندانی جزئی (قابل جا به جایی)

یک پروتز جزئی قابل جا به جایی شامل یک یا چند دندان مصنوعی متصل به پایه پلاستیکی یا فلزی (به طور معمول کبالت کروم) است که در پشت دهان قرار دارد. این روش به عنوان جایگزینی گران قیمت تلفی می شود، ضمن اینکه این نوع ترمیم دندان عموماً برای دهان و ظاهر شما نتایج زیبایی به همراه دارند، اما عملکرد کلی دندان شامل گازگرفتن و جویدن را کاهش می دهد. همچنین با توجه به ماهیت لثه ، برخی از خراب شدن های بافت نرم و استخوان فک با گذشت زمان پیش بینی می شود.

پروتز کامل (قابل جابجایی)

یک پروتز کامل قابل جا به جایی یک راه حل ترمیم دندان چندگانه و مقرون به صرفه است. دندان مصنوعی روی لثه قرار می گیرد و می تواند با استفاده از لثه ها و ماهیچه ها در محل نگهداری شود. این نوع پروتز دندانی را می توان با یک چسب پروتز طراحی شده بیشتر پشتیبانی کرد. نتایج از نظر عملکرد متفاوت است ، به طوری که اکثر افراد تا حدودی جا به جایی پروتز در دهان خود را تجربه می کنند. این امر می تواند باعث به وجود آمدن کلیک یا صداهای نا خواسته هنگام صحبت کردن و برخی مشکلات دیگر در هنگام غذا خوردن شود.

پروتز كامل ممكن است 10 تا 15 سال دوام و پایداری داشته باشد. با این حال باید به بیماران توصیه شود که در این دوره زمانی امکان خراب شدن بافت نرم و کاهش تراکم استخوان در فک نیز وجود دارد.

بریج های باند شده به رزین

یک بریج باند شده به رزین نوعی از بریج است که نیازی به تراش یا شکل دهی دندانهای طبیعی مجاور دندان از دست رفته ندارد. در عوض ، این بریج از یک دندان پروتز محکم مرکزی تشکیل شده است که به بالهای فلزی نازک وصل شده است. این بالها روی دندانهای مجاور طبیعی چسبانده می شوند.برای برخی از بیماران ممکن است یک پل اتصال به رزین به عنوان گزینه بریج مطلوب تر دیده شود زیرا این روش شامل ثبیت دندان نمی باشد. با این وجود ، یک بریج باند شده به رزین مطابق با استاندارد های ثابت همانند یک دندان ثابت عمل نمی کند و احتمالاً به درجه بالاتری از نگهداری نیاز دارد.

روش توضیح داده شده ایمپلنت

عمل جراحی به طور معمول از دو مرحله تشکیل می شود. در شرایط عادی ، عمل تحت بی حسی موضعی انجام می شود. با این حال ، استفاده از آرام بخش ممکن است در موارد کاشت متعدد ترجیح داده شود.

مرحله 1 – قرار دادن ایمپلنت دندان

دندانپزشک یک برش کوچک در لثه (بافت لثه) ایجاد می کند. این امر باعث بیرون آمدن و قابل دسترس بودن بافت استخوانی فک شده و آن را نشان می دهد. یک سوراخ در استخوان ایجاد می شود – این کار می تواند به وسیله چندین قطعه مته با قطر در حال افزایش باشد. هدف از ایجاد این سوراخ ، قرار دادن ایمپلنت در داخل استخوان فک است. در مرحله بعد ، ایمپلنت دندان درون سوراخ به صورت پیچ وارد می شود. لثه با بخیه بسته می شود.

به استخوان (تقریباً بین 3 تا 6 ماه) برای رشد سلول های جدید در اطراف ایمپلنت زمان داده می شود – فرآیندی که به عنوان ” اتصال استخوانی یاOsseointegration” شناخته می شود. این کار تضمین می کند که ایمپلنت در محل خود ثابت خواهد ماند.

در جائی که درمان به منظور جایگزینی دندانهای اصلی (یا برای جویدن غذا یا پر کردن شکاف موجود در لبخند) انجام شود ، اگر ثبات کافی در ایمپلنت پیوند داده شده به استخوان وجود داشته باشد، که به آن ثبات اولیه گفته می شود، ممکن است دندان های موقت به طور مستقیم به ایمپلنت وصل شوند. این رله حل موقت با عنوان بارگذاری زودهنگام نامیده می شود و فقط برای پر کردن موقت شکاف موجود در بین دندان ها مورد استفاده قرار می گیرد. هنگامی که استخوان به ایمپلنت دندان پیوند خورد، دندان های موقت توسط دندانهای پروتز دائمی جایگزین می شوند.

مرحله 2 – قرار دادن دندان های مصنوعی

با استفاده از روش های مختلف (از جمله فناوری اسکن CBCT) ، دندانپزشک تصمیم می گیرد که آیا استخوان بهبود یافته و برای جراحی مرحله دوم آماده است یا خیر (فریم های زمانی مورد انتظار 3 – 6 ماه می باشد). دندانپزشک با ایجاد برش در لثه ، روی محل کاشت را باز کرده و در معرض دید قرار می دهد.

در مرحله بعد ، یک درپوش “یا کلاهک دندانی” به سر محل ایمپلنت وصل می شود. درپوش درمانی کمی بالاتر از سطح لثه قرار دارد. لثه در اطراف درپوش درمانی دوخته شده و به آن زمان بهبودی داده می شود. با بهبودی کامل ، درپوش بهبودی برداشته می شود و یک سوراخ کامل در لثه شکل می گیرد که تاج پروتز را در خود نگه می دارد. یک وسیله دیگری که به آن اباتمنت گفته می شود – درون ایمپلنت قرار گرفته و در محل ثابت می شود. فرورفتگی های بالای خط لثه بیرون زده و سکویی را که روی آن تاج بطور دائم متصل می شود را تشکیل می دهد.

در طول عمل ایمپلنت دندان از چه نوع بی حسی استفاده می شود؟

متخصص دندان پزشکی که وظیفه انجام عمل ایمپلنت دندان را بر عهده دارد ، به بهترین وجه برای استفاده از انواع مختلف بیهوشی و بی حسی مورد نیاز آموزش دیده است.

با این حال ، انواع متداول بی حسی که ممکن است در طول عمل ایمپلنت دندان مورد استفاده قرار بگیرد (یا به عنوان یک محلول منفرد یا ترکیبی) شامل بی حسی موضعی و آرام بخش خفیف است.

ایمپلنت های یک روزه چیست؟

در موارد از دست دادن دندان های متعدد از ایمپلنت یک روزه استفاده می شود. در این روش چندین ایمپلنت در طی یک عمل جراحی منفرد با امکان اتصال یک بریج یا پروتز موقت یا دائمی بر روی دندان نصب می شود. به طور معمول ، یک بریج دائمی پس از یک دوره بهبودی مناسب ، یک دندان مصنوعی موقت را جایگزین می کند (یعنی پس از بهبودی استخوان در اطراف محل های ایمپلنت شده).

این نوع روش در بیمارانی که دچار ریزش دندان های متعدد شده اند بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد – عمل کاشت یک روزه بدان معنی است که بیمار نیازی به انجام بسیاری از مراحل فردی ندارد.

ایمپلنت فوری چیست؟

دندانپزشک ممکن است برای انجام یک کاشت فوری در محلی که دندان ناسالم برای استخراج برنامه ریزی شده است و تراکم استخوان برای حمایت فوری از کاشت کافی است ، انجام دهد. این بدان معنی است که بیمار هر دو روش کشیدن دندان و مرحله اولیه عمل کاشت دندان را در یک عمل جراحی واحد انجام خواهد داد.این روش در جایی که تراکم کافی استخوان وجود ندارد و منجر به نتیجه ضعیف شود (به عنوان مثال روش های افزایش تراکم استخوان در محل کاشت ممکن است به دنبال کشیدن دندان لازم باشد) توصیه نمی شود.

ایمپلنت های دندانی چقدر هزینه دارند؟

هزینه نهایی ایمپلنت دندان به کارهای مورد نیاز برای رسیدن به بهترین نتیجه برای هر بیمار اختصاص می یابد. به عنوان مثال ، ممکن است بیماران با عوارض موجود که بر لثه ها و دندان ها تأثیر می گذارد ، نیاز به انجام کارهای مقدماتی گسترده تری مانند پیوند لثه و پیوند استخوان داشته باشند. به همین ترتیب ، بیماران ممکن است بتوانند با توجه به شرایط دندانی که دارند از چندین دندان مصنوعی (یعنی کار پل یا پروتز دندان) با نسبت دو یا چند دندان در هر ایمپلنت نصب شده باشد ، بهره مند شوند.

پس از ارزیابی شرایط فردی بیمار ، دندانپزشک بهترین گزینه را برای مشاوره به هر بیمار درمورد هزینه کلی یک روش ایمپلنت دندان اختصاصی دارد.

مراقبت های مورد نیاز بعد از ایمپلنت دندان

دندانپزشک درمورد انجام اقداماتلارم برای بعد از ایمپلنت به شما توصیه خواهد کرد. یک برنامه معمولی برای مراقبت های بعدی شامل مراجعه منظم به دندانپزشک یا بهداشت دندانی است که در آن وضعیت بافت نرم اطراف محل کاشت از نظر علائم مربوط به مشکلات احتمالی مورد بررسی قرار می گیرد.

چگالی استخوان نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت تا از پیوند بین استخوان و لانه گزینی در بازه های زمانی مورد انتظاراطمینان حاصل شود. در کل همه مراقبتی که شما از ایمپلنت دندان خود باید داشته باشید مربوط به بهداشت دهان و دندان شما می باشد. مسواک زدن با یک برس مسواک نرم (یا استفاده از مسواک برقی مناسب با سری نرم) ، نخ دندان زدن یا استفاده از یک دستگاه تمیز کننده دیگر، و همچنین شستشوی مرتب دندان ها با دهانشویه به احتمال زیاد توسط دندانپزشک توصیه می شود.