ونیرهای کامپوزیت در سال‌های اخیر برای تغییر شکل، رنگ و نحوه قرارگیری دندان‌ها به منظور بهبود ظاهر لبخند، به یک روش درمانی محبوب تبدیل شده‌اند. همچنین ممکن است از روکش‌های کامپوزیت برای اصلاح ظاهر شکاف بین دندان‌ها، برای پوشاندن و محافظت از مینای دندان فرسوده شده یا روشن کردن دندان‌های خاکستری و دچار تغییر رنگ استفاده شود که به روش‌های سفید کردن معمول پاسخ نداده‌اند.
اگرچه غالبا بسیاری از افراد، تطبیق رنگ را چالش اصلی ترمیم‌های کامپوزیت دندان‌های جلویی می‌دانند، اقدامات تکمیلی و پولیش است که به دندانپزشکان اجازه می‌دهد شکل و بافتی را بسازند که به همان اندازه طبیعی باشد، زیرا این کار برای بازیابی تمام ویژگی‌های سه بعدی دندان‌های طبیعی ضروری است.
روکش‌های کامپوزیت چیست؟
ونیرهای کامپوزیت (که کامپوزیت باندینگ نیز نامیده می‌شوند) یک لایه نازک از مواد پر کننده هستند که فقط روی قسمت قابل مشاهده دندان قرار می‌گیرند تا ظاهر دندان و زیبایی کلی لبخند را بهبود ببخشند.
ونیرهای کامپوزیت ابتدا با تمیز کردن و فرم‌دهی سطح جلوی دندان یا دندان‌های تحت درمان ساخته می‌شوند. پس از آن، یک لایه 1-2 میلی متری از یک ماده پر کننده با کیفیت بالا بر روی ساختار دندان آماده شده قرار می‌گیرد، سپس شکل داده می‌شود، سفت می‌گردد و از نظر شیمیایی به سطح دندانی که باید بپوشاند پیوند می‌خورد. سپس ونیرها پولیش داده می‌شوند و درخشش زیادی می‌یابند و دستورالعمل‌های مراقبتی خاصی برای به حداکثر رساندن زیبایی و طول عمر لبخند زیبای جدیدتان دریافت خواهید کرد.
کامپوزیت در مقایسه با ونیر پرسلینی – تفاوت‌های اصلی
- نگهداری: کلیه ونیرها به نگهداری کامل نیاز دارند. مراقبت‌های حرفه‌ای دندانپزشکی و مراقبت در منزل برای نگهداری از آن‌ها لازم است تا طول عمر بالایی داشته باشند و از خطرات پوسیدگی جلوگیری شود. رزین کامپوزیت به میزان قابل توجهی بیشتر به نگهداری احتیاج دارد زیرا نسبت به جنس پرسلینی یا دندان‌های طبیعی بسیار لکه پذیرتر می‌باشد. توصیه می‌شود هر سه ماه یک تمیزکاری حرفه‌ای دندان برای همه روکش‌های رزین کامپوزیت انجام شود و یک مسواک و نخ دندان جدید هم برای مراقبت در منزل تهیه شود.
- شکل ظاهری: روکش‌های رزین کامپوزیت همیشه برای داشتن بهترین شکل و ظاهر بسیار پولیش داده می‌شوند، با این وجود خود مواد بسیار متفاوت از پرسلین هستند، و ما معمولاً آن‌ها را به صورت لاستیک در مقایسه با شیشه قیاس می‌کنیم.
- ماندگاری: رزین کامپوزیت ماده‌ای بسیار قابل انعطاف است که تعویض و ترمیم آن آسان می‌باشد، در مقابل پرسلین سفت و سخت است. بنابراین انتظار می‌رود که به مدت 10-20 سال بدون تغییر روی دندان بماند. طول عمر رزین کامپوزیت 3-5 سال است.
روکش‌های کامپوزیت: روند کار از ابتدا تا انتها
تهیه روکش کامپوزیت در منطقه فرمانیه، پاسداران شمالی، آجودانیه، لواسان و صاحبقرانیه ابتدا به معنای یافتن دندانپزشک مناسب است. از آنجا به بعد روند معمول به این صورت خواهد بود:
- مشاوره: دندانپزشک در مورد اهداف لبخند شما بحث خواهد کرد ضمن اینکه شما را از مراحل آماده سازی و نیازهای لازم برای درمان‌های مختلف مطلع می‌کند.
- مقایسه و تمیزکاری: این قرار ملاقات شامل گرفتن یک مجموعه کامل از سوابق تشخیصی است، بنابراین شما و دندانپزشکان می‌توانید یک تصویر واضح از محیط دهان و دندان منحصر به فرد خود به دست آورید. با پایان این جلسه، دندانپزشک قادر خواهد بود که تناسب شرایط شما برای انجام روکش‌های کامپوزیت را ارزیابی کرده و برنامه درمانی شما را برای دستیابی به اهداف لبخندتان تنظیم کند. برای شروع درمان دندانپزشکی خود، یک تمیزکاری حرفه‌ای در یک محیط بهداشتی و سالم، دریافت خواهید کرد.
- قرار دادن کامپوزیت: دندان‌ها در صورت لزوم تمیز و آماده سازی می‌شوند. سپس بر اساس اهداف لبخند مورد نظر، دندانپزشکان منطقه فرمانیه، پاسداران شمالی، آجودانیه، لواسان و صاحبقرانیه رزین کامپوزیت را قرار داده و شکل می‌دهند و از حداکثر سازگاری با ساختار زیر دندان، بایت، قابلیت تمیز شدن و سلامت لثه اطمینان حاصل می‌کنند. در نهایت با لبخند جدیدتان از مطب خارج می‌شوید!
- ورکشاپ اول (1 هفته بعد): بعد از یک هفته فرصت سازگاری با لبخند جدید، دندانپزشکان یک ساعت را صرف بررسی، اصلاح و پرداخت روکش‌های جدیدتان با توجه به مشخصات شما می‌کنند. هدف از این قرار ملاقات این است که اطمینان حاصل کنید لبخند جدید خود را دوست دارید. در صورت عدم نیاز به ایجاد تغییر، روکش‌ها کاملاً پولیش داده می‌شوند.
- ورکشاپ دوم (1 ماه بعد): اکنون بدن شما باید به دندانپزشکان این واکنش را نشان بدهد که با لبخند جدیدتان سازگار است! در طی این قرار ملاقات، برای بررسی هرگونه علائم ساییدگی زودرس و فرسایش، روکش‌ها مورد ارزیابی مجدد قرار می‌گیرند. نواحی تحت فشار بیش از حد تنظیم می‌شوند تا احتمال عوارض در طول عمر کامپوزیت‌ها به حداقل برسد.
اتمام و پولیش
یکی از مهمترین جنبه‌های ترمیم زیبایی، توجه به تمایز مرحله “تکمیل و پولیش” و “پولیش” است. اتمام و پولیش به برداشتن بی نظمی‌های حاشیه‌ای، شکل دهی خطوط آناتومیک و صاف کردن هرگونه زبری سطح اشاره دارد.
فرآیند پولیش با از بین بردن خراشیدگی‌های سطح، ترمیم زیبایی را بهبود می‌بخشد و درخشش بسیار منعکس کننده‌ای ایجاد می‌کند. مراحل تکمیل و پولیش به طور معمول در سه تا چهار مرحله مشخص انجام می‌شود.
تکمیل و پولیش برای زیبایی ترمیم‌های هم رنگ دندان بسیار مهم است و می‌تواند بر سازگاری با بافت، طول عمر و موفقیت کلی بالینی طولانی مدت کاملاً از اهمیت بالایی برخوردار باشد.
پولیش کردن دندان بعد از کامپوزیت به چه معناست؟
پولیش به حفظ خصوصیات سطحی ترمیم‌های زیبایی، بازآفرینی درخشش سطحی با خراش‌های کوچکتر در هنگام سایش سطح اشاره دارد به طوری که کوچکترین خراش‌ها کوچکتر از طول موج نور مرئی است که کمتر از 0.5μm می‌باشند.
پولیش مواد ترمیمی زیبایی شامل سایش دو تایی و سه تایی است. در پولیش ساینده دو تایی، ذرات پیوندی کاملاً محکم به یک بستر ثابت می‌شوند، به عنوان مثال، یک لاستیک نهایی با ذرات الماس تعبیه شده است. سایش سه تایی، که در آن ساینده‌های نرم (ذرات ساینده خمیر پولیش) در فضای رابط بین سطح تحت پولیش و دستگاه پولیش حرکت می‌کنند، بیشتر از ساییدگی دو تایی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از سایش سه تایی استفاده از خمیر پولیش و کاپ پولیش پلاستیکی است. پولیش مواد ترمیمی زیبایی ملاحظات زیر را شامل می‌شود:
- ساختار و خواص مکانیکی مواد ترمیمی زیبایی.
- سختی مواد ترمیمی زیبایی.
- سختی ماده ساینده خمیر پولیش پروفیلاکسی یا سایر مواد پولیش.
- خصوصیات فیزیکی ماده‌ای که برای حمل و قرار دادن خمیر پولیش پروفیلاکسی یا سایر محیط‌های پولیش استفاده می‌شود. این شکل می‌تواند از یک خمیر تا یک کاپ پروفیلاکسی جاسازی شده با ساینده یا یک دیسک پولیش با اشکال مختلف (شعله‌ای، مخروطی، گرد یا الماس) متفاوت باشد.
پولیش مواد ترمیمی زیبایی نیز باید بر اساس نیاز بیمار باشد همانطور که برای پولیش دندان‌های طبیعی نیز انجام می‌شود. با این حال، فرایند باید براساس توصیه‌های تولید کنندگان برای نوع خاص و مارک مواد ترمیمی زیبایی باشد. خمیرهای پولیش پروفیلاکسی فقط برای پولیش مینای دندان تولید شده‌اند.
اهمیت پولیش دندان بعد از کامپوزیت
در فرآیند ترمیم مستقیم، دندانپزشکان باید چندین مرحله را برای دستیابی به نتایج زیبایی، طبیعی و قابل پیش‌بینی دنبال کنند. این مراحل عبارتند از: برنامه ریزی، آماده سازی دندان، چسباندن، لایه بندی و تکمیل و پولیش.
دندان طبیعی سرشار از جزئیات کوچک است که تفاوت زیادی در تلفیق روکش هنگام قرار دادن آن‌ها ایجاد می‌کند. این جزئیات می‌تواند شامل: طول، عرض، نسبت‌ها، طول / عرض، کانتور، مساحت مسطح، لوب‌ها، هلال‌ها، شیارهای عمودی، بافت، وجوه سایش، ضخامت لبه جویدن، خطوط شکستگی، پریکیماتیا، نوک و سطح تماس، رویه‌ها، تقارن سقف دهان و میان دهان باشد.
بنابراین جزئیات شکل و بافت برای تطابق کامپوزیت با دندان‌های طبیعی و لبخند بیمار ضروری می‌شود.
در ابتدا، لازم است نوع سطح دندان‌های طبیعی بیمار شناسایی شود، ببینید آیا بافت سطح وجود دارد یا فقط یک سطح صاف، بدون جزئیات زیاد. عمل مشاهده دندان طبیعی برای ما از این رو اساسی می‌باشد که بفهمیم چه چیزهایی را باید در ترمیم خود در نظر بگیریم. مشاهده دندان‌های قدامی بیمار از زوایای مختلف می‌تواند اطلاعات مفید زیادی در مورد جزئیات شکل و بافت دندان به ما ارائه دهد.
هنگامی که مشاهده مستقیم کافی نیست یا کار را پیچیده می‌کند، دندانپزشکان می‌توانند از برخی روش‌های کمکی برای شناسایی بافت مانند پودر نقره یا کاغذ مخصوص، عبور از سطح دهلیزی دندان طبیعی استفاده کنند. از این نظر دندانپزشکان قادر خواهند بود تفاوت بین نواحی با انعکاس زیاد نور و نواحی سایه‌دار، نواحی برجسته‌تر و شیارها را با جزئیات کم و بیش مشاهده کنند.
در صورت صاف بودن سطح دندان‌های طبیعی که باید کپی برداری شوند، فرایند بالینی تولید ساده‌تر می‌شود زیرا دندانپزشکان مجبور هستند مراحل کمتری را طی کنند: جزئیات شکل، پولیش و سطح براق.
این مراحل شرح داده شده را می‌توان با آب یا بدون آب انجام داد. مزیت عدم استفاده از آب داشتن دید بهتر در جزئیات است. در این حالت باید بین هر مرحله آب زیادی استفاده شود تا دندان خنک شود و تمام بقایای ایجاد شده توسط ابزار تمیز شود. همچنین برای صحت جزئیات استفاده از یک چرخاننده دستی با سرعت کم (چند برابر زاویه مقابل) توصیه می‌شود.
وقتی می‌خواهیم یک دندان پولیش داده شده داشته باشیم، می‌توانیم این روش را به چهار شکل تقسیم کنیم: جزئیات شکل، جزئیات بافت ماکرو، جزئیات بافت میکرو و میزان روشنایی دندان.
فرآیند پولیش کامپوزیت
اکثر تولیدکنندگان مواد ترمیمی کامپوزیت دارای محصول پولیش برای استفاده در مواد کامپوزیت خود هستند. اگر این موارد در دسترس نباشد، می‌توان از محصولات تولید شده به طور خاص برای استفاده در مواد ترمیم کننده زیبایی استفاده کرد. یک ماده تمیز کننده پلاک‌های دندانی را از بین می‌برد و کامپوزیت‌ها را خراش نمی‌دهد، اگر چه لکه‌های ترمیم کامپوزیت زیبایی را پولیش نمی‌دهد و از بین نمی‌برد.
متخصصان بهداشت دندان باید بتوانند تفاوت بین کامپوزیت‌های ذرات کوچک، کامپوزیت‌های هیبریدی و کامپوزیت‌های مایکروفیلد را تشخیص دهند.
کامپوزیت‌های ذرات کوچک نسبتاً منسوخ شده‌اند، با این حال، بیماران مسن هنوز هم ممکن است برخی از کامپوزیت‌های ذرات کوچک را داشته باشند. آن‌ها نسبت به کامپوزیت‌های ترکیبی یا میکرو پر شده خشن‌تر هستند (وقتی یک پروب در سطح آن کشیده شود خط سیاه ایجاد می‌کند)
ممکن است دستیابی به سطح بسیار صیقلی در کامپوزیت ذرات کوچک امکان پذیر نباشد، بنابراین می‌توان از فینیشرهای لاستیکی و پولیش‌های لاستیکی و به دنبال آن خمیر پولیش کامپوزیت استفاده کرد. کامپوزیت‌های میکرو پر شده می‌توانند خیلی زود با یک لاستیک صیقل دهنده پولیش داده شوند. مجدداً می‌توان با استفاده از خمیر پولیش کامپوزیت، یا نوع توصیه شده توسط سازنده کامپوزیت یا نوع تولید شده مخصوص دندانپزشکی، این کار را انجام داد.
پولیش مواد کامپوزیت ترکیبی نسبت به کامپوزیت‌های میکرو پر شده سخت‌تر است. کامپوزیت‌های هیبریدی باید با خمیر پولیش اکسید آلومینیوم که برای ترمیم کامپوزیت توصیه می‌شود، پولیش داده شوند. خمیر اکسید آلومینیوم باید با یک کاپ پلاستیکی پولیش که با آب پر شده است، استفاده شود. اگر روکش در طی مراحل خشک شد، باید از آب برای بازسازی مجدد آن استفاده شود. از خمیر اکسید آلومینیوم بسیار ریز باید به عنوان پرداخت کننده نهایی کامپوزیت ترکیبی استفاده شود. سرانجام، از ماده تمیز کننده می‌توان روی هر نوع ماده ترمیم کننده کامپوزیت زیبایی استفاده کرد زیرا تمیز می‌شود اما خراشیده نمی‌شود.
ملاحظات دیگر
ابزار دقیق دستی و قدرتمند در اطراف روکش‌ها باید به تولید و حفظ خصوصیات سطحی همه ترمیم‌ها کمک کند. هدف ایجاد صاف ترین سطوح ممکن برای دندان‌ها و مواد ترمیمی بدون ایجاد صدمه یا به خطر انداختن یکپارچگی حاشیه‌ای مواد چسبانده شده است.
به طور خاص، ابزار دقیق با اسکالرهای اولتراسونیک می‌تواند به ترمیم‌های کامپوزیت (ترکیبی و مایکرو پر شده)، یونومرهای شیشه‌ای، روکش‌های لمینت و پایه‌های کاشت تیتانیوم آسیب برساند. ابزار آلتراسونیک همچنین می‌تواند شکستگی حاشیه ترمیم آمالگام و پرسلینی را تغییر دهد. نوک اسکالرها هرگز نباید به فضاهایی که مینا و مواد ترمیم کننده در آن قرار دارد هدایت شوند.
همچنین باید دستورالعمل‌های مراقبت شخصی از طریق دهان به بیماران ارائه شود. باید به بیماران آموزش داده شود که از کمترین خمیر دندان ساینده استفاده کنند زیرا مواد زیبایی به ذرات ساینده موجود در خمیر دندان پاسخ منحصر به فردی می‌دهند. سختی مواد ترمیمی زیبایی با سختی چسب و عاج و نه مینا رقابت می‌کند. از طرف دیگر، سختی مواد ساینده‌ای که در خمیردندان‌ها استفاده می‌شود صدها برابر سخت‌تر از ساختارهای طبیعی دندان و حتی بیشتر از مواد ترمیمی زیبایی است.
