انقلاب دیجیتال در حال تغییر دنیای اطراف ماست. این تغییر حتی در دندانپزشکی نیز دیده شده و تکنولوژی‌های دیجیتال به سرعت در حال رشد می‌باشند، ابزارهای جدید از جمله اسکنرهای داخل یا خارج دهانی، سی تی اسکنرهای مخروطی (CBCT)، طراحی با کمک کامپیوتر (CAD)، خط تولید کامپیوتری (CAM) و روش‌های خلاقانه‌ای چون پرینت سه‌بعدی و لایه‌ای می‌توانند روش‌های درمانی مورد استفاده را به کلی تغییر دهند.
[sv slug=”alert”]
متخصصین ما در کلینیک دندانپزشکی تهران از جدیدترین و به روزترین رادیوگرافی دیجیتال در تشخیص و عکس‌برداری دندان‌ها استفاده می‌کنند. با توجه به کاهش 70درصدی اشعه X در رادیوگرافی دیجیتال نسبت رادیوگرافی قدیمی، استفاده آن برای اهداف تشخیصی در خانم‌های باردار و افراد حساس به اشعه x نیز مناسب است. برای اطلاعات بیشتر و رزرو نوبت می‌توانید از طریق شماره‌های [sv slug=”number”] با ما تماس حاصل فرمایید.[sv slug=”alert1″]
دندانپزشکی دیجیتال چیست؟
رادیوگرافی دیجیتال یک تکنولوژی بسیار جالب است که به کمک آن می‌توان بیماران را بهتر و کامل‌تر درمان کرد.
مزایای رادیوگرافی دیجیتال
لیست مزایای زیر کامل نیست ولی موارد مهمی که در کشورهای توسعه یافته باعث رواج رادیوگرافی دیجیتال شده‌اند را مطرح می‌کند. این عوامل باید تغییر به سمت رادیوگرافی دیجیتال را بیش از پیش تحریک کنند.
بررسی فوری عکس‌ها
این کار در طی بسیاری از روش‌های درمانی مورد استفاده می‌تواند کاربرد زیادی داشته باشد، به خصوص در عمل ایمپلنت، عصب‌کشی، ترمیم روکش و بریج.
بهبود عکس‌ها
اکثر سیستم‌های رادیوگرافی دارای نرم‌افزارهای دیداری هستند که می‌توان به راحتی از آن‌ها برای بهبود کیفیت عکس‌ها استفاده کرد. در واقع، اکثر این سیستم‌ها دکمه‌ای دارند که با فشار دادن آن کیفیت عکس بالاتر رفته و می‌توان راحت‌تر آن را بررسی کرده و مشکل فرد را تشخیص داد. برخی از تکنیک‌های استفاده شده برای بهبود عکس عبارت‌اند از بزرگ‌سازی تصویر، تغییر در میزان کنتراست (شفافیت)، تغییر در روشنایی تصویر، رنگ کردن مناطق مختلف تصویر برحسب چگالی، متغیرهای اندازه‌گیری شده و موارد دیگر. با اینکه تمامی این “دست‌کاری‌‌ها ” بر روی تصویر می‌توانند به نوعی باعث افزایش کیفیت آن شوند، ممکن است فرایند تشخیص ضایعه را آسان‌تر کرده و یا نکند که در زیر به آن می‌پردازیم.
عکس‌برداری مجدد
معمولاً به دلیل تنظیم دقیق شدت اشعه، عدم وجود خطا در تنظیم موقعیت اندام و خراب نشدن دستگاه، کمتر لازم است تا عکس‌برداری دیجیتالی مجدداً انجام شود. این کار باعث کمتر شدن میزان اشعه‌ی تابیده‌شده به بدن بیمار خواهد شد.
ذخیره‌ی اطلاعات
در رادیوگرافی دیجیتال، چندین کامپیوتر با هم کار کرده و پس از گرفتن عکس آن را ذخیره می‌کنند. برای آن دسته از پزشکانی که نمی‌خواهند روش‌های “تمام دیجیتال” را استفاده کنند، استفاده از کامپیوتر می‌تواند اولین قدم ممکن برای افزایش کارایی باشد. ذخیره‌سازی و انتشار الکترونیکی عکس‌های دیجیتالی برداشته‌شده می‌تواند راهی برای بهبود ارتباطات بین پزشکان و سریع‌تر شدن کارها باشد چرا که با استفاده از این روش دیگر نیازی نیست تا برای پیدا کردن یک عکس، جدول‌ها و رکوردهای کاغذی قدیمی بررسی شوند.
آموزش بیمار
گرفتن یک عکس دیجیتال و توضیح دادن فوری در مورد آن در حالی که بیمار آن را بر روی صفحه می‌بیند می‌تواند بسیار مفید باشد. این کار باعث قبول کردن راحت‌تر روش‌های درمانی پیشنهاد شده از طرف بیمار خواهد شد. استفاده از روش‌های بهبوددهنده‌ی ذکر شده در بالا می‌توانند توانایی بیمار برای درک بهتر عکس‌ها را افزایش دهند.
کاهش تشعشعات
بسته به نوع رادیوگرافی، می‌توان میزان تشعشعات را به میزان 3 تا 4 برابر کاهش داد. البته این مزیت نباید کلینیک‌ها را برای گرفتن عکس‌های بیشتر ترغیب کند. کلینیک‌ها باید کمترین تعداد عکس ممکن برای انجام تشخیص صحیح و طرح یک برنامه‌ی درمانی مناسب را درخواست کنند.
عدم نیاز به مواد شیمیایی و اتاق تاریک
حفظ محلول‌های نگهداری کننده، ظاهرکننده‌ها، بوهای نامطبوع، اتاق تاریک و تشخیص علت بدظاهر شدن یک تصویر را می‌توان با روی آوردن به رادیوگرافی دیجیتال درمان کرد.
آیا برای مقاصد تشخیصی، عکس‌برداری دیجیتال بهتر از عکس‌برداری قدیمی با فیلم است؟
شرکت‌ها و افراد زیادی هستند که ادعا می‌کنند به طور کلی عکس‌برداری دیجیتال بهتر از عکس‌برداری قدیمی با فیلم است. با این حال اکثر تحقیقات نشان می‌دهند که از نظر کیفیت تفاوت به خصوصی بین این دو روش عکس‌برداری وجود ندارد.
انواع رادیوگرافی دیجیتال
رادیوگرافی پری‌اپیکال و بایت وینگ
عکس‌های ایجاد شده توسط حسگرهای درون دهانی همانند روش قدیمی می‌باشند ولی می‌توان آن‌ها را بلافاصله بر روی صفحه‌ی مانیتور مشاهده کرد. این نوع از تصاویر معمولاً کیفیت مناسبی داشته و می‌توانند در انجام تشخیص بسیار مؤثر باشند. در مقایسه با رادیوگرافی قدیمی فیلم‌دار، کاهش میزان تشعشعات چیزی نزدیک به 75 درصد و یا بیشتر می‌باشد.
رادیوگرافی پانورامیک یا وسیع
رادیوگرافی پانورامیک می‌تواند در بسیاری از روش‌های ترمیمی دندان مفید واقع شده و مشخص کند که آیا روش‌های عکس‌برداری دیگری چون پری‌اپیکال لازم هست یا خیر. زمانی که قرار است از یک دندان عکس‌برداری شود، کیفیت تشخیصی این نوع عکس‌برداری به خوبی روش‌های پری‌اپیکال و بایت وینگ نیست. میزان تشعشعات این روش نسبت به رادیوگرافی کامل دهان با روش‌های قدیمی فیلمی ممکن است 4 تا 10 برابر کمتر باشد.
سفالومتری، توموگرافی و دیگر روش‌های عکس‌برداری از جمجمه
بسیاری از سیستم‌های عکس‌برداری پانورامیک را می‌توان ارتقا داده و عکس‌برداری سفالومتری دیجیتال را نیز با آن انجام داد. می‌توان این عکس‌ها را به سرعت در نرم‌افزارهای مخصوص بارگذاری کرده و آن‌ها را آنالیز و مقایسه کرد. به علاوه، توموگرافی دیجیتال را می‌توان برای تشخیص میزان استخوان در دسترس برای انجام عمل ایمپلنت مورد استفاده قرار داد.
سی تی اسکن با اشعه‌ی مخروطی
این یکی از جدیدترین و پرهزینه‌ترین روش‌های رادیوگرافی است که در حال تبدیل به یکی از پرکاربردترین روش‌هاست. یک اسکن شبیه به رادیوگرافی پانورامیک در ناحیه‌ی مورد نظر انجام‌شده و عکس‌های ایجاد شده به صورت برش‌های عرضی و یا به صورت سه‌بعدی نمایش داده می‌شوند. عکس‌ها برای اندازه‌گیری دقیق‌تر در نسبت 1:1 نمایش داده می‌شوند. برخی از سیستم‌ها شامل یک اسکن پانورامیک دیجیتال مجزا نیز هستند و به این وسیله می‌توانند نیاز به انجام سی تی اسکن با اشعه‌ی مخروطی را مشخص کنند. این کار برای بیمارانی که به رادیوگرافی پانورامیک نیاز دارند ولی لازم نیست تحت سی تی اسکن با اشعه‌ی مخروطی قرار گیرند مفید است.
رادیوگرافی دیجیتال مربوط به نشانه‌های بالینی
تشخیص اولیه
این، به تعداد دندان‌های باقی‌مانده در دهان بستگی خواهد داشت. بسیاری از کلینیک‌ها عکس‌برداری پانورامیک و بایت وینگ را انجام می‌دهند و تنها زمانی به سراغ رادیوگرافی پری اپیکال می‌روند که لازم باشد.
درون دندان
معمولاً عکس‌برداری پری‌اپیکال برای تشخیص و درمان کافی است. در برخی از موارد ممکن است پزشک عکس‌برداری پانورامیک، پری‌اپیکال محیطی، بایت وینگ و یا سی تی اسکن با اشعه‌ی مخروطی را برای بیمار تجویز کند. همچنین از رادیوگرافی دیجیتال دندان برای آگاهی از پوسیدگی دندان، مشکلاتی چون کیست دهان و دندان و … نیز بهره گرفته می شود.
اطراف دندان‌ها
عکس‌برداری بایت وینگ و پری‌اپیکال معمولاً برای تشخیص پریودنتیت عمومی در کل دهان ضروری‌اند. عکس‌برداری پانورامیک یک مکمل عالی برای مشاهده‌ی باقی‌مانده‌ی استخوان‌هاست. سی تی اسکن با اشعه‌ی مخروطی برای تشخیص و طرح برنامه‌ی درمانی برای ضایعات استخوان مربوط به بقایای استخوانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
از دست دادن جزئی یا کلی دندان‌ها
عکس‌برداری پانورامیک دیجیتال برای مشاهده‌ی قوس‌ها، ساختارهای استخوانی باقی‌مانده، محل‌های آماده برای انجام ایمپلنت و محل گذر اعصاب ضروری است. از عکس‌برداری پری‌اپیکال نیز در صورت نیاز استفاده خواهد شد. امروزه از سی تی اسکن با اشعه‌ی مخروطی برای کشیدن دندان و یا انجام ایمپلنت استفاده می‌شود.
انجام ایمپلنت
یک عکس‌برداری اولیه‌ی پری‌اپیکال و در برخی از موارد یک عکس پانورامیک از منطقه‌ی مورد نظر گرفته می‌شود. می‌توان از توموگرافی برای دیدن استخوان‌های برش ساژیتال استفاده کرد. با این حال، سی تی اسکن با اشعه‌ی مخروطی به سرعت در حال تبدیل‌شدن به یک روش رایج و دقیق برای تشخیص و درمان عارضه‌ها می‌باشد.
کشیدن دندان
برای کشیدن دندان عقل، یک عکس‌برداری پانورامیک لازم بوده و می‌توان از رادیوگرافی پری‌اپیکال نیز استفاده کرد. با این حال بسیاری از جراحان از سی تی اسکن با اشعه‌ی مخروطی برای به تصویر کشیدن اعصاب و ساختارهای حیاتی نزدیک به دندان عقل استفاده می‌کنند.
ارتودنسی
عکس‌برداری دیجیتال پانورامیک و رادیوگرافی سفالومتری برای تشخیص و درمان عارضه‌های مربوط به ارتودنسی مورد استفاده قرار می‌گیرند. استفاده از سی تی اسکن با اشعه‌ی مخروطی در حال افزایش است چرا که نرم‌افزارهای طراحی‌شده برای عکس‌برداری با این روش روز به روز در حال پیشرفت و کاربردی‌تر شدن می‌باشند.
برچسب: کشیدن دندان عقل، کاشت دندان، ارتودنسی
